Kinezjologia edukacyjna – metoda integracji sensorycznej
Wg J. Ayres integracja sensoryczna, to proces dzięki któremu mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów, segreguje je, rozpoznaje. Informacje do mózgu docierają ze zmysłu wzroku, słuchu, dotyku, propriocepcji (zmysłu czucia głębokiego – czucia siebie samego). Integracja sensoryczna obejmuje rejestracje i przetwarzanie bodźców głównie w obrębie trzech podstawowych systemów sensorycznych:
przedsionkowego (znajduje się w uchu wewnętrznym; kształtuje relacje posturalne, relacje z siłą przyciągania ziemskiego, dostarcza informacji nt. siły grawitacji i ruchu),
proprioceptywnego (zlokalizowany w mięśniach, ścięgnach, torebkach stawowych, więzadłach; pełni rolę informatora dostarczającego informację o pozycji ciała oraz jego ruchach),
dotykowego (receptory znajdują się w skórze na całym ciele, dzięki niemu dziecko odbiera wrażenie lekkiego i głębokiego dotyku, ucisku, wibracji, ciepła, zimna i bólu).
Proces rozwoju integracji dokonuje się na kilku poziomach: rdzenia kręgowego, pnia mózgu, jąder przedsionkowych, tworu siatkowego, móżdżku i kory mózgowej.
W modelu RIS wyróżnia się cztery stadia:
1) Rozwój percepcji czuciowej, proprioceptywnej, przedsionkowej; reakcji równoważnych, integracji pierwotnych odruchów nerwowych ;
2) Kształtowanie się schematu własnego ciała, zdolności planowania ruchu w obrębie dużej motoryki; kinestezji, integracji obu stron ciała w działaniu; podstawy percepcji wzorkowej i słuchowej;
3) Rozwój precyzyjnych ruchów rąk; lateralizacji; zdolności różnicowania stron ciała; koordynacji wzrokowo-ruchowej; percepcji przestrzeni i głębi;
4) Dokonuje się specjalizacja pracy półkul mózgowych; opanowanie umiejętności czytania, pisania, liczenia; rozwija się zdolność abstrahowania i uogólniania- tworzenia pojęć. Dziecko nabywa kompetencji do zachowania się w sposób społecznie akceptowany.
Integracje sensoryczną realizuję się poprzez ćwiczenia z zakresu kinezjologii edukacyjnej – „gimnastyki mózgu” wg Dennisonów. Sesja ruchowa rozpoczyna się od 1) wyciszenia (skoncentrowanie dziecka na obecnej sytuacji i wyciszenie – masaż punktów aktywizujący myślenie, ćwiczenia naprzemienne, pozycję Dennisona, picie wody) poprzez 2) ustalenie celu równoważenia, aż do 4) ćwiczeń korekcyjnych i zakończenia.
Ćwiczenia korekcyjne podzielono na cztery grupy:
1) Ćwiczenia lateralne w efekcie ułatwiające uczenie się czytania i pisania, poprawiające koordynację całego ciała, pozytywnie wpływają na proces lateralizacji
2) Ćwiczenia rozciągające i wydłużające mięśnie minimalizujące wpływ stresu, tym samym poprawiające koncentrację uwagi
3) Ćwiczenia energetyzujące ciało, czyli zapewniające odpowiednią szybkość impulsów nerwowych przesyłanych między komórkami nerwowymi
4) Ćwiczenia pogłębiające, które np. wyciszają emocje
Powrót
